Biraz uyudum aklım başıma geldi evimde.Hastanede geçen üç gün benim için zor , çok zor oldu çünkü yeşil gözlümle bu hastanede yaşadığım ve hiç hatırlamak istemediğim bir yığın anı anı doldu beynime, gözlerime, kalbime.Cayır cayır yandı içim. Hastaneye neden geldiğimi bile unuttum. Bir de beni koydukları 07 numaralı oda tam çocuk bölümünün yanında olduğundan duvarlarda Yasemin'in çocuklar için yaptığı resimleri görebiliyordum.
Size fiziksel olarak çektiğim acıları detaylarıyla anlatmayacağım. Çünkü ben duygularımı paylaşırım ama bu tür acıları saklayan bir insanım.Ama zor bir ameliyat olduğunu söyleyebilirim.
İyi şeyler olmadı mı oldu.Canımın acısına değdi mi değdi.Bazı okurlarım Marmaris'e beni ziyarete gelmek istediler Türkiye'nin her yanından, okurlarım beni ameliyattan sonra evlerine davet ettiler, bana bakmak, sahip çıkmak istediler. Bunlar ne güzel duygular biliyormusunuz. İnsanı nasıl da hayata bağlayan duygular.Ne güzel insanlarsınız sizler. Aramızda böyle bir sevgi bağı olmasına ne kadar seviniyorum biilemezsiniz. Bilhassa çok zor günler yaşarken ülkemizde birbirimize karşı böyle duygularımız oluştuğunu bilmek ne kadar güzel.
Ameliyathanenin önünde sedyede kurbanlık koyun gibi yatarken kızım Bahar yanıma oturdu.O kocaman gözlerini gözlerime dikti. Bana öyle sevgi dolu bakmaya başladı ki. Çocukluğundan 25 yaşına kadar baktığı gibi baktı gözlerime.Sonra o gözler yeşil oldular, sonra saçlarının rengi değişti ve saçlarımı okşamaya başladı.. Size yemin ediyorum dünyada en sevdiğim iki insan iç içe karşımdaydılar.Saçlarımı okşuyan sevgilim, yeşil gözlü güzel kadınımdı.Yanılma ma imkan yoktu çünkü 32 yıl o güzel elin, o rengarenk bir kelebeğin suya dokunduğu gibi zarif dokunuşunu çok iyi biliyordum . Ben o ameliyat hanenin önünde o kadar mutluydum ki hiç bitmesin istedim. İçimde ne korku ne de heyecan vardı.
Sonra Bahar beni kapıya kadar iterek getirdi ve orada kaldı,Öptü beni yanaklarımdan. Ameliyat masasına yattığımda yeşil gözlüm doktorların arkasından yine her zaman ki o asil gülüşüyle bana bakıyordu. Yüzünde ki ifade bir annenin çocuğuna baktığı bir çeşit sevgi ifadesiydi. Gözlerim gözlerine takılı ben de ona gülümsedim.
Beni ameliyat edecek doktor arkadaşım gülümsediğimi fark etti ve"hayrola abi neden gülümsüyorsun "diye sordu. "Hiiiç" dedim aklıma komik bir şey geldi.
Sonra gözlerimi kapadım.Huzur içinde hissettim kendimi. Meleğim yanımdaydı yanıbaşımdaydı. Sonrasını hatırlamıyorum.
Dostlarım hala çok yorgunum..Bu gecelik ancak bu kadar yazabiliyorum.Hepinize iyi geceler ve sabır diliyorum. tekrar tekrar teşekkür ediyorum ilginiz için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder