TANRIYA BİR MEKTUP DAHA

Genç ölümleri kabullenemiyorum. Hele sakat çocuklara hiç bakamıyorum içim yanıyor. Onların o normal çocuklar gibi koşmaya oturmaya oynamaya çalışmaları yok mu, o ümitsiz gayretleri yok mu içim eziliyor. Ya o anne, o baba o çocuklarının haline nasıl dayanıyorlar, nasıl katlanıyorlar? Ya biz ölüp gittikten sonra bu çocuğa kim bakacak, bu çocuk ne yapacak, ne olacak korkusu.

Eğer bu insanları dedikleri gibi sonunda cennetine koyacaksan bu dünya da neden bu kadar eziyet çektiriyor, cehennemi yaşatıyorsun ki?

Neden hep iyi, dütüst, merhamet dolu, yaratıcı güzel insanlar ölüp ölüp gidiyor da sahtekar, hırsız, yalancı, acımasızlar adeta dünyaya kazık çakıyorlar, neden diktatörler yaratıyorsun?

Kullarının mükafatlandırılmaları için ille de acı çekmeleri, sürünmeleri şart mı. Seni sevmeleri, inanmaları, dua etmeleri, şükretmeleri yetmiyor mu?

Bir de ey güzel Allahım şu deve kuşlarını yaratmasan olmazmıydı?