BANA BİR ŞEYHLER OLUYOR

En son resmime baktım. Yaşadıklarım o kadar açıktan açığa belli ki suratımda. Gülme, ağlama, hüzün mutluluk çizgileri nasıl da birbirine karışmış. Herşeye hazır bir yüz oluşmuş. Gülenle gülen, ağlayanla ağlayan, ama kötü olmayı beceremeyen bir yüz.

Kaşlarım bile dökülmüş yahu. Saçları bırak kaşlarımın yarısı gitmiş. İşte böyle demek ki; insan yaşlandıkça ufak ufak kayboluyor. Aslında ne güzel olurdu ölmek yerine ufak ufak kaybolsak, sonra da birşey kalmasa ne gömecek ne yakacak kuvvetli bir rüzgarda uçup gitsek.( Belki de bu ağrı kesicileri kesme zamanı geldi. İnanın hayatımda ilk defa ağrı kesici alıyorum. Başka dünyalarda gezmeye başladım Bana bir ŞEYHLER oluyor.)