ORHAN PAMUK

Orhan Pamuk çok takdir ettiğim, çok beğendiğim, romanlarını okurken içlerinde adeta kaybolduğum değerli bir yazardır.

“Ne kadar severseniz sevin insanın hiç görmediği bir yüzü yavaş yavaş unutacağını anladım”. Demiş Orhan Pamuk.

Niye böyle demiş, ne zaman demiş, kimi düşünmüş de demiş bilmiyorum.

Kendi hesabına konuşmuş genelleme yapmamış besbelli.

Yasemin’i kaybedeli neredeyse 9 ay oldu. Onun yüzü daha doğrusu yüzleri benim içimde kalbimin derinliklerine öyle bir kök saldılar ki ne yavaş yavaş ne hızlı hızlı unutmam mümkün değil.

Ben sevgilimin daha beş yaşında çocukken sımsıkı arkaya topuz yapılmış sarı saçlarını, yemyeşil gözlerini, kocaman gamzelerini, bu gün gibi hatırlıyorum. Aradan 65 sene geçmiş dile kolay.

Onu 20 yaşında tekrar gördüğümde, omuzlarına dökülmüş dalgalı saçlarını, gülücüklerle dolu hayat dolu gözlerini, tabiî ki o gamzelerini unutmam mümkün değil.

40 yaşlarında hafiften kırlaşan o dalgalı saçlarını, yeşil gözlerinin kenarlarında oluşan çizgileri, ne kadar sevmiştim.

52 yaşında hastalanmasını, o güzelim saçlarını kaybetmesini, yeşil gözlerinin kemo terapiden pırıl pırıl olmasını o lanet hastalığın bile güzelliğini bozamadığı, hatta sevgilime daha da gizemli bir güzellik verdiğini, unutmama imkan var mı.

Bana göre unutmak kişinin sevdiği bir insanın yüzünü  yüreğine nasıl yerleştirdiği, onu ne kadar sevdiğine bağlı.

Ben bu gün Yasemin’in hayatımızın her bölümünde ki yüzünü ve yüz ifadesini oturur çizerim. Dedim ya ben onu kalbime yerleştirdim ve o orada kök saldı, Orhan kardeşim.

Biz sevgilimle iki ayrı insan değildik ki. Ben nereye baksam onu görüyorum. Aynada kendime bakarken bile onu görüyorum, nasıl unutur insan.

Tekrar tekrar yazıyorum insan neyi kalbine yerleştirdi, kalbine işlediyse onu unutmaz. Kalbin hafızası beynin hafızasından çok daha üstündür. Kalp unutmaz ama beyin zamanla sulanır. Hani günümüzde Alzheimer dedikleri hastalık alır götürür beynin depoladıklarını.

Mesela dedenizin size, siz daha 5 yaşındayken verdiği o minik bebeği 70 yaşına da gelseniz unutmazsınız. Birçok şeyi unutursunuz ama işte o minicik bebeği unutmazsınız, unutamazsınız çünkü o siz olmuştur. Sizin bir parçanız olmuş, kalbinize öyle bir sarılmış demir atmıştır ki.

İşte hayatınızda değer verdiğiniz sevdiklerinizi ancak kalbinize koyarak ölümsüzleştirirsiniz. Beyniniz sizi yanıltır ama kalbiniz asla yanıltmaz. Çarpmayana, çarpamayana kadar onları taşır.

Keşke seninle hemfikir olsaydım Sayın Orhan Pamuk. O zaman bu kadar iyi hatırlamaz, bu kadar içim yanmazdı belki de.