HAYAT BU...

Madem birbirimize kalbimizi açtık dertleşmeye karar verdik, işte hüzünlü yazılarımın sonuncusu.

Babam 1963 senesinde vefat etti. Ben en küçük olduğumdan ve iki ablam, iki abi evlenip evi terk ettiklerinden liseyi bitirene kadar Sivas'ta, ana oğul başbaşa oturduk.

Lise bitince mecburen annemi Sivas'ta bırakıp İstanbul'a Üniversiteye gittim. Ama ne ben annemin, ne de annem benin hasretime dayanabildi. Bir yıl sonra Sivas'taki baba evimizi satıp İstanbul'a taşındık.

İlk yıl Karagümrük'de bir evin bahçe katında kira da oturduk. İkinci yıl Bakırköy'de bir apartman dairesi satın aldık.

Derken üniversitelerde ki terör azdıkça azdı. Ölümlerden, fakülte baskınlarından, faili meçhul cinayetlerden, bombalardan, kurşunlardan, molotof kokteyllerinden üniersitenin bir kapanıp bir açılmasından bıktım usandım. Kanada'ya gittim üniversiteye başladım. Anamla yine ayrıldık. Bu defa uzaklara çok uzaklara gittim.

10 ay sonra Türkiyeye döndüm anama sarıldım. Yaz tatilininde yanında kaldım.

Yaz bittiğinde Kanadaya geri dönüp okuluma başlayayacağımı ikimiz de biliyorduk. Gidişim yaklaştıkça büyük gayret sarfetmeye başladık. Sanki herşey normalmış gibi davranmaya çalıştık.

Son gün ayrılırken artık sabrımızın sonuna gelmiştik. Sarıldık birbirimize ana oğul ağladık ağladık yine sarıldık yine ağladık.

Sonra anam o güzel ela gözlerini gözlerime dikti. "yine gidiyorsun değil mi oğlum?"diye sordu. O kadar boğazım kurumuştu ki" gidiyorum anne dedim" zorlukla.

"Git o zaman oğlum" dedi

Bu annemi son görüşüm oldu. O yılın sonunda annem Kayseri'de sizlere tanıttığım Suzan ablamın kucağında kalp krizinden öldü. Cenazesine gelemedim uçak param yoktu.

Öyle zor kararlar almak zorunda kaldım ki yaşamımda be canlarım öyle zor kararlardı ki... tam 10 yıl Türkiye'ye dönmedim, dönemedim. . Tam on yıl dile kolay. Aslında dile de kolay değil. Doğru mu karar verdim bilmiyordum. Değermiydi onu da bilmiyordum. Kendimi affetmem tam on yıl sürdü.

Annemin mezarı Kayseri'de. Her fırsatta ziyaret eder özür dilerim. Ne faydası varsa.

Bir daha lütfen bana neden bu kadar duygulusunuz diye sormayın

Olur mu?

Sormayın...

Naylon şeyhiniz neler neler yaşadı bilmiyorsunuz.

Ama hayat devam ediyor işte, öyle veya böyle. Ben varım, sizler varsınız .