ÖYLE OLSUN BE

Saat gece yarısını geçti. Yeni evimde ayaklarımı uzatmış oturuyor bir de kitap okuyorum. Dışarıda yağmur var, fırtına var.

Her hareket ettiğimde bütün vücudum ağrıyor. Dayak yemiş gibiyim Öyle yorulmuşum ki.

Ama değmiş. Sağıma bakıyorum seviyorum, soluma bakıyorum beğeniyorum. Sessiiiz bir mutluluk hissediyorum. Bir çeşit solo mutluluk bu sadece kendimle paylaştığım bir çeşit mutluluk.

İşte bu zamanlar da insan bir mükafat bekliyor. Söyleneni yapmış sevimli bir köpek yavrusu gibi. Okuldan güzel bir karne ile dönmüş, aferin almış, başarı belgesi almış bir çocuk gibi.

"Yoruldun mu yavruuum" diye soran bir ana sesi. "Aferin oğlum" deyip alnından öpen bir baba, veya "ellerine sağlık" diyen, gülümseyen, saçlarını okşayan, hatta öpen bir sevgilinin varlığını arıyor insan böyle yorulunca ne kadar dirençli olduğuna inansa da.

Neyse ki artık kendi kahvemi kendim yapıp kendime sarılmayı ve kendime iltifat etmeyi öğrendim.

Geç de olsa öğrendim.

İşte böyle be "F" ciklerim. Taşınmam sonunda bitti, yerleştim.

Samimi desteğiniz ve mesajlarınız enerji verdi, motive etti, moral verdi bana. Hep yanımda oldunuz.

Dayandım, sonunda bitti işte.

Hepinize çooook teşekkür ederim. Çok zarifsiniz ve iyi ki varsınız.

Şimdi artık son detayları düşünüyor, çayımı içiyorum.

Günaydın.