BEN NE KADAR ŞEYHSEM SEN O KADAR...

Çocuktum ve benim başkumandanım Atatürk'tü.

Sivas 4 Eylül CUMHURİYET lisesinde okurken koridorlar Atatürk kokardı. Atamızın çalışma odasının, yatak odasının önünden geçerken minnet duyar onu özlerdik. Hiç unutmazdık ki. Biz lisemizde onun anılarıyla kucak kucağa yaşadık, büyüdük mezun olduk. Yurdumuzun dört bir yanına dağıldık. Kız, erkek hepimizin başkumandanı Atatürk'tü.

Dünyayı dolaştım. 20 koca yıl yurdumdan uzak yaşadım. Atama hasretim, sevgim, hayranlığım hiç azalmadı. Yabancı kaynaklarda Atamız hakkında yazılanları okuyup, dünya liderlerini tanıyınca onu daha çok sevdim. Ona daha fazla bağlandım. Simdi 71 yaşındayım ve benim başkumandanım hala Atatürk o kadar. Ve de ölunceye kadar öyle kalacak.

Badem bıyık ve başkumandanlık. Şaka gibi yahu. Kızmıyorum, kızamıyorum, gülüyorum.

İnsaf merhamet yani. İnsan bu kadar mı kör bu kadar mı nankör olur ?

Üşenmedim büyüttüm o komik pankartı taşıyanların yüz ifadelerini. Sonra da teker teker inceledim bilgisayarda.

Anam bana kızdığında " Allah zeka dağıtırken sen nerelerdeydin oğlum? Derdi.

Bu çocukların anası babası yok galiba.