BİLMİYORUM Kİ

Sen hastane pencerenden ormandaki ağaçlara bakıyor bakıyor ölümü düşünüyorsun, ben o ağaçlara bakıyor bakıyor öleceğini biliyorum. Hangisi daha zor daha acı veriyor bilmiyorum ki koca çınar, abim, atam canımın içi, Kore
gazim bilmiyorum ki.

İçim yanıyor, içim titriyor. Bu kaçıncı boynumu  büküp gizli gizli yalnız ağladığım hastane odası, bu nasıl bir çaresizlik. Daha ne kadar "iyileşeceksin canım" sahtekarlığını sürdürüp yüzüme iğrenç gülümsemeler yerleştirmeye kalbim dayanacak.

Bilmiyorum ki...

(Sevgili "F " vitaminlerim benim sizlerle paylaştığım yazılarımdan tanıdığınız abimi, o güzel adamı bu sabah saat üçte kaybettik. Herşey birden bire oldu. O dağ gibi, hayat dolu, yaşamla dans eden adam yok artık. Çok üzgünüm çooook. Bir kardeş acısı çekmediğim kalmıştı.)