Sevgilim sen gideli 13 ayı geçti. Bir yığın laf edildi, birçok öğüt dinledim. Yalnızlığım yadırgandı. “Yalnızlık Allaha mahsustur” dendi. “Hayat devam ediyor” dendi. “Aklını başına al” dendi. “Birilerini bul” dendi. “Ölenle ölünmez” dendi. “Senin için üzülüyoruz” dendi. “Bak yalnız ölür kalırsın haa..” dendi. Yalnız ölürsün, ölünü üç gün sonra bulurlar bile dendi. Neler denmedi ki. Ben dinlemekten yoruldum, diyenler demekten yorulmadılar.
Denemeye çalıştım be Yasoş. Bir takım insanlara yakın olmaya çalıştım . Olmuyor ki be güzelim. Bana öyle bir matem bırakmışın ki emin ol birilerini bulmaktan, birileriyle olmaktan çok daha güzel.
Ben seni seviyorum. Ben seninle geçen günlerimi anılarımı, seviyorum be canım. Bana seni düşünmek yetiyor. Seni hatırlamak benim dünyamı dolduruyor. Hiç kimseyi istemiyorum bundan sonra. Sana geleceğim günün düşünü kuruyorum sadece.
Ve ben bütün yaşadıklarımı ve hissettiklerimi yazıyorum paylaşıyorum. Hani sen hayattayken “Güvenciğim neden daha ciddi yazılar yazıp okuyanlarına nasıl biri olduğunu anlatmıyorsun, neden onların seni tanımasına izin vermiyorsun, yazdığın eğlenceli kitaplar yetmedi mi derdin ya.
Bir senedir işte senin istediklerini yapıyorum. Yine haklı çıkan sen oldun. Şimdi “F” vitaminlerim oldu benim bir yığın, Türkiye’nin her tarafından bizi çok seven ve beni hayata bağlayan arkadaşlarımız, dostlarımız oldu.. Onların rahmetle andığı, tanımadan özlediği, dualar gönderdiği, hayran oldukları “Yeşil Gözlü güzel Kadınları” oldun sen ve ben hiç kıskanmıyorum seni.
Biliyor musun geçenlerde çok güzel bir dua kitabında insanın son nefesinde en sevdiğinin gelip başlında duracağı, sonra da tutup elinden götüreceği yazıyordu. Nasıl sevindim bilemezsin, nasıl sevindim. Gelirsin değil mi canım, gelirmisin?
Senden sonra ben kimselerle olamam. Bıraktığın çıta o kadar yüksek ki yeşil gözlüm benim. Sen benim, “Aaaa.. bunda soğan var”, veya “Ben maydanoz yemem” veya “Ay ayağımın altında kedi var diye ayağa fırlayan, kaçmaya çalışan, insanlarla yapabileceğime inanıyor musun? Gülüyorsun değil mi bende gülüyorum işte. Sonunda sana kavuştuğumda, “Allah aşkına sen bunlara nasıl dayandın, nasıl tahammül ettin canım benim”, diyeceğini biliyorum ve en son istediğim de sana hesap vermek.
Boş ver, solo yaşamak, geceleri kendi kalp çarpıntılarımı dinlemek ve yalnız ağlamak daha güzel.
Kırıldığı yerden kopsun diyor, öpüyorum seni, çok öpüyorum.
O kadar özledim ki…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder