Evet, insan ölenle ölmüyor. Ama arkada kalan için çok daha zor. Çünkü ölenle yaşıyor. Ölenle yaşamayı öğreniyorsunuz. Anılarla, resimlere bakıyorsunuz, çiçeklere sarılıyorsunuz, yastıkları kokluyorsunuz
İşte bakın, bir zamanlar hiç birbirlerinden ayrılmayan biz, efsane üçlü. Yasemin, kızım Bahar ve ben. Darmadağın olduk. Hayatın ne getireceği, yarın ne olacağımız belli değil, bilinmiyor, bilmiyoruz. Sizlere aklınızı başınıza toplayın, sevdiğinizin değerini bilin, iyi yaşayın, anı yaşayın diye boşuna yazmıyorum.
Hadi bugün sevdiğinize önce güzelce uzun uzun sarılın, sonra “iyi ki varsın hayatımda, seni o kadar seviyorum ki” deyin. Sonra da onu, onun en beğendiği yere, bir şeyler içmeye veya yemeğe götürün, veya sadece el ele dolaşın hiçbir şey yapmadan ve birbirinizden başka bir şey düşünmeden, dondurma alın mesela kış gelmeden. Bakın bugün Cuma. İşte size unutamayacağınız bir hafta sonu şansı.
Ben bunu bir defa daha yapabilmek için her şeyimi verirdim, her şeyimi verirdim.
Her gününüz, her saatiniz, her saniyeniz sayılı, unutmayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder