Bir süre sonra insanlar umurunda olmuyor,
Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun,
Kimin ne düşündüğünü, ne yaptığını umursamıyorsun,
Yorulunca kendi kabuğuna çekilip, o küçük dünyanda yalnız yaşamasını öğreniyorsun.
Anlık mutluluklar yaşayıp, derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit kimseye ihtiyacın olmuyor.
Siz buna yalnızlık diyorsunuz, ben ise huzur.
CAN YÜCEL
İşte ben de bundan korkuyorum. Sonunda Can Yücel gibi hissetmekten, küsmekten, her şeye, arkamı dönüp yalnızlığıma alışmaktan, yalnızlığımı sevmekten ve yalnızlığıma Can Baba gibi huzur adı takmaktan korkuyorum.
O kadar sevgi dolu ki içim, o kadar anlatacağım, o kadar paylaşacağım var ki. Duygularım o kadar yoğun ki.
Çırpınıyorum, bir mücadele veriyorum ve yapabileceğimi her şeyi yapmaya çalışıyorum kendi kabuğuma çekilmemek için.
Huzuru aramak için çok erken diye düşünüyorum. Ama işte yalnız alkolle ve ara sıra sigarayla baş başa kaldın mı bu kadar oluyor işte. Bekli de diyorum “Ölmek için çok erken, sevmek için çok geç.
Ne olursa olsun, sonunda ne ad verirseniz verin, gönül sevdiğini arıyor.
Seveceğini de düşlüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder