NİYE ACABA

Bazen kalbim kırılır gücenirim, ama yine de senin resmini sol cebimden, çalışma masamın üzerinden, bilgi sayarımdan, cep telefonumdan eksik etmem çocuk. Bizim resimlerimiz ise ancak biz gidince ortaya çıkar, sol cebinizde, çalışma masanızın üzerinde, bilgi sayarınızda, cep telefonunuz da yerlerini bulurlar. Anne-baba olmanın raconu budur işte hayatta.

Çocukluğumda anam bana kırıldığı zaman, bir sarılır öperdim affederdi. Sonra da “İtler ana olmasın, yarın bir gün hele bir çocukların olsun görürsün oğlum “derdi.

Anam niye hiç “İtler baba olmasın” demedi acaba?