ÜZGÜNÜM

Şöyle kafamın altına bir yastık koyup yere boylu boyunca uzanmayı, elime güzel bir kitap alıp hiçbir şey, ama hiçbir şey düşünmeden kitabıma odaklanmayı, her çevirdiğim sayfanın içine dalıp kaybolup gitmeyi ne kadar isterdim.

Lüks değil ama temiz, eski ama namuslu eşyalarla doluydu baba evimiz. Banka kredilerinin, kredi kartlarının olmadığı, bilinmediği o günlerde, sadece babamdan alacağım harçlığı düşünürdüm. Senede birkaç cinayet işlenir, onu da herkes, her kesim kınardı. Daha hassas daha insaflıydı insanlar o günlerde. Kötü haber arsızlığına alışmamıştık. Üstünden çay demliği eksik olmayan kuzinemizin sıcağını iliklerime kadar hissederek yaşamak ne kadar da güzeldi.

Çocuktum, mutluydum, umut doluydum, huzurluydum, korkmuyordum. Annem, babam vardı.

Şimdi annem, babam yok.

Baba evimiz de yok.

Dışarıda kötü adamlar var.

Sevdiklerinizi kanatlarınızın altına alma zamanıdır bu zamanlar.

Korkuyorum biliyor musunuz?

Biliyorsunuz!..

Biliyorum!..