NEREYE GİTTİ O GÜZEL İNSANLAR?...

Eskilerde Sivas'ta bir kabadayı veya bir yiğit öldüğünde veya bir cinayete kurban gittiğinde hemen bir destan yazılırdı. Aşık düzeni, kafiyeli dörtlüklerle yazılan bu destan saman kağıda basılır,  çoğunlukla bir sayfa olur, yanık sesli bir erkek acıklı bir şekilde okuyarak şehri dolaşır isteyenlere satardı.

Böyle olaylar önemli olaylardı. İnsanların ilgisini çeker, onları duygulandırırdı. Ölen veya öldürülenle hiç ilgisi olmayan sadece ismini duyupta destan okunurken ağlayanları bile hatırlıyorum.

Şu yaşadığımız yıllarda hemen hemen her gün aldığımız şehit haberlerine nasıl alıştığımıza daha doğrusu nasıl alıştırıldığımızı düşünüyor bu vurdumduymazlığımızdan utanç duyuyorum. Bizi nerelerden nerelere getirdiler. O güzel, o duygulu, o merhametli topluma ne oldu? Nereye gitti o güzel insanlar?

Nereye gittiler ha...? Biliyor musunuz? Farkındamısınız?