DEMEK Kİ EVLİLİK BUYMUŞ

Yıllar önce Kanada’da yaşarken bir kilisede Kanadalı bir arkadaşımın nikahına gitmiştim. Filmlerde ki gibi güzel güzel giyinmiş tertemiz insanlar, rengarenk çiçekler, özenle giydirilmiş meraklı ve heyecanlı çocuklar, eş dost bayağı kalabalıktı kilise. Org müziği eşliğinde temiz yüzlü bir rahip kıydı nikahı. Rahibin yüzükleri takmadan önce yaptığı konuşmayı hayretle, ibretle dinledim, gözlerim yaşardı, çok duygulandım ve “Vay anasını” dedim kendi kendime, “Demek ki evlilik buymuş” O konuşma hayatım boyunca hiç kulaklarımdan gitmedi, kalbime girdi, beynime kazındı.

Ne demişti adamcağız? “Söz verin” demişti, “Söz verin hayatınız boyunca birbirinizi seveceğinize ve birbirinize sahip çıkacağınıza. İyi günleriniz, kötü günleriniz olabilir. Her ne olursa olsun verdiğiniz sözü hiç unutmayın, elleriniz birbirinden hiç ayrılmasın. Siz evlenmeye karar verdiniz, bunun önemini ve manasını sakın unutmayın. Hayat ne getirirse getirsin yolunuzun üstüne, siz sevginizle, fedakarlığınızla, kararlılığınızla, hoş görünüzle ve en önemlisi birlikteliğinizle hakkından gelirsiniz. Birbirinizi sevin, birbirinize karşı duygulu, saygılı ve dürüst olun yeter. Bu gün çok önemli bir karar verdiniz ve çok önemli bir imza atıyorsunuz bunu hiç aklınızdan çıkarmayın” demişti.

Ben evliliğin bu kadar önemli, bir nikah töreninin bu kadar kutsal olduğunu bilmiyordum ki. Bizde ki nikahları hepiniz bilirsiniz; Kabul ediyor musun? “Evet,siz kabul ediyor musunuz? Evet, şahitler efendim, tamam sizi karı-koca ilan ediyorum. Allah selamet versin, hayırlı olsun”. Benim bildiğim buydu o ana kadar, yani bir çeşit alış veriş.

İşte o gün evliliğin de, evlilik yemininin de ne demek olduğunu anladım.

Yıllar sonra İstanbul da, Kadıköy Evlenme Dairesinde nikah memurunu, dinledim ama kalbimdeki o rahibe “Evet” dedim ben. O evetin manasını, önemini ve kutsallığını sonuna kadar hep taşıdım, hiç unutmadım.