Sen bana her “Seni seviyorum” dediğinde,
duvarlara yaptığın melek resimlerine,
pencerelerdeki vitraylara,
ışıklara,
fotoğraflarımıza,
tablolarına,
diktiğin meyve ağaçlarına,
katladığın havlulara,
bana aldığın rakı kadehine
gamzelerine,
ölüp bittiğim gözlerlne bakar,
dalar giderdim.
Seni seviyorumlarının altında yalan yoktu.
Anlardım,
inanırdım,
hissederdim.
(Bu benim hepinizi çok seviyorum bakışım. Sırtımdaki ceket sevgilimin ceketi.Kışı birlikte geçiriyoruz)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder