Yasemin’i kaybedeli 16 ay oldu neredeyse. Günler, haftalar, aylar hatta seneler çok acılı geçse de geçiyorlar. Benim zamanımın bir kanadı kırık biliyorsunuz. Ama işte o kırık kanatla bile zaman uçup gidiyor, hiç durmuyor.
Sizlere yazıyorum, Yasemin’e yazıyorum bu kadar zamandır. Kabuslarımı, acılarımı, anılarımı, yalnızlığımı, uykusuzluklarımı, göz yaşlarımı, hayal kırıklıklarımı, bezginliğimi, mücadelemi, ağrılarımı, güzel günlerimi, çaresizliğimi, endişelerimi, vefasızlıkları anlatacak başka kimsem yok ki. Bir sizler varsınız, birde yeşil gözlü güzel kadın.
16 aydır insanlara yaklaşmaya çalıştım. O kadar aradım ki başımı koyacağım bir omuz, tutacağım bir el, kolumu zarifçe tutacak bir kol, saçlarıma bir sevgi dokunuşu, beni hayata bağlayacak bir ses, bir soluk, bir sarılma. Sonuçlar hep bir hayal kırıklığı oldu. Belki de çok yanlış sulara demir attım. Belki de beklentilerim yanlış veya lüzumundan fazlaydı. Zaten ne istediğimi bilmiyordum ki, ne beklediğimi de bilmiyordum. 32 yıl sonra yepyeni bir dünyada bir yabancı gibi hissettim kendimi. Hayata nereden başladığımı bilemedim, apıştım kaldım. Bu arada eminim başta kendim olmak üzere birçok insanı da üzdüm, hayal kırıklığına uğrattım, saçmaladım, belki de kırdım onları istemeden.
Sonunda yine sizlere, yine sevgilime döndüm. Döndüm çok yanlış ve haksız bir kelime aslında. Ben sizlerden hiç ayrılmadım ki. Yazılarıma hiç ara vermedim ki. Verdim mi? Ben sizlerle çok daha mutluyum. Sizler beni okuyor ve ilgileniyorsunuz. Başımı koyduğum en güzel omuzlar sizin omuzlarınız, ellerimi sizler tutuyor, saçlarıma sizler dokunuyorsunuz, sarılıyorsunuz bana yazdıklarınız mesajlarınızla. Bir de yeşil gözlü güzel kadın rüyalarıma giriyor neredeyse her gece, gündüzleri hep yanımda zaten.
İşte böyle bir hayat seçtim kendime. Mutlumuyum, hayattan ne bekliyorum, bu ne kadar devam eder hiç bilmiyorum. Ama güçlendiğimi, ayaklarım yine eskisi gibi yere sağlam basmaya başladığını hissediyorum. Bundan sonra çok daha seçici olacağımı kime sarılacağımı, benim için kimin doğru, kimin yanlış olduğunu anlayacak hale geldiğimi de biliyorum.
Bakın sizlerin sevgisi, ilgisi, benimle paylaştığınız o samimi duygularınız beni nerelere taşıdı, nerelere getirdi, canım “F “ vitaminlerim benim. Hepinizi kucaklıyor öpüyor ve sizleri çok seviyorum. Bu arada beni çok yordu ama yeni kitabım çıktı çıkıyor haberiniz olsun.
Başka yazılarda buluşmak üzere diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder