BAŞIM SAĞOLMASIN

Her ölenin yakını gibi bende başın sağ olsunlar dan nasibimi aldım hala da alıyorum. Bu taziye mesajının ne zaman, nerede geleceği hiç belli olmuyor. Ve başın sağ olsunlar bitmiyor tükenmiyor. Tam “Eh artık herhalde hayatın bir ucundan tutmaya başladım diye sevinirken veya kendinizi kandırırken birden özel proğramlanmış gibi çıkıp geliveriyorlar. Daha kötüsü aylar sonra hatta bir yıl sonra birisine rastlıyorsunuz. Biraz sohbetten sonra “Yenge nerelerde uzun zamandır görmüyorum” veya “Yasemin Hanım iyi inşallah pek göremiyoruz bu günlerde” sorusuyla karşı karşıya kalıyorsunuz. Ne yapacağınızı, ne cevap vereceğinizi bilemiyorsunuz. Önce “İyi fena değil” demek geliyor içinizden, sonra kekeliyerek hatta gülümsemeye çalışarak eşinizi kaybettiğinizi söylüyorsunuz. Dünyanın en zor gülümsemesi bu biliyormusunuz. Hani mideniz yanar da boğazınızdan asit gelir ağzınızı boğazınızı yakar ya, işte öyle bir gülümseme yüzünüzde oluşan işte.

Böyle her konuşmadan sonra bir müddet serseri mayın gibi dolaşıyorsunuz. Kalbiniz yine hüzün doluyor, sırtınıza o hep taşıdığınız mateminiz ve yalnızlığınız iyice yükleniyor nereye gittiğinizi bilmeden yürüyüp gidiyorsunuz. “Sil baştan” diyorsunuz. “Allah sabır versin bana” diyorsunuz ama sendelediğinizi, gözlerinizin dolduğunu, mecaliniz kalmadığını da hissediyorsunuz.

Geçenlerde mağazama yabancı bir bayan arkadaşım geldi. Bu hanım’ın kocası Türk,. Çok eskiden beri arkadaşız. Hayatlarının yarısı yurt dışında,yarısı Türkiye’de geçiyor. Kızcağız o kadar uzun ziyaretlerden sonra Türkçeyi öğrendi. Yasemini de çok iyi tanıyordu. Neyse çok üzüntülü bir yüz ifadesiyle mağazadan içeri girdi bana sarıldı ve “Çok üzüldüm kafan sağ olsun” dedi. Önce bir şey anlamadım. Benim bön bön yüzüne baktığımı fark edince, tekrar “Çok üzüldüm kafan sağ olsun” dedi. İkinci de anladım ne demeye çalıştığını. Gülsem mi ağlasam mı şaşırdım kaldım.

Sonra ellerimi açtım gökyüzüne “ Bir dalga geçmediğin kalmıştı” dedim “Bir dalga geçmediğin kalmıştı”