SONBAHAR DA BİR SEVGİ YAZISI

Sevgi insanları değiştirir, hem çok değiştirir. Sevgi dolu, bir insanın duruşu farklıdır, insana bakışı farklıdır, dünyaya bakışı farklıdır. Sevgi dolu bir insanın gözlerinin içi güler, coşkuludur, yerinde duramaz, kuşların ötmesini duyar, kelebeklerin uçuşunu izler, çiçekleri görür, gün batımında duygulanır, mehtapta siirler okur, şarkılar söyler, sonbahar da biraz hüzünlenir.

Sevgi dolu insanlar güneş ışıkları gibidir. Yaydıkları enerji ile içinizi ısıtırlar, verdikleri ışıkla size yol gösterirler. Dünyayı, dünyanızı değiştirirler.

Birbirlerinin elini tutmuş, birbirlerine dayanarak yürüyen yaşlı eşleri seyretmeye bayılırım.Ne çok paylaşacakları vardır kim bilir diye düşünürüm.. Birbirlerine baktıklarında neler hatırlıyorlar acaba diye merak ederim. İlk tanışmalarını mı, ilk öpüşmelerini mi, çocuklarını ilk kucaklarına aldıkları zamanı mı, kavgalarını barışmalarını mı, ayrılıklarını hasretlerini mi. evlerini yaptırdıklarında veya satın aldıklarında ki duygularını mı neler neler aklıma gelir.

Ne güzeldir insanın sevgiyle sevdiğiyle bir ömrü birlikte geçirmesi. Ne güzeldir iyi günlerinde de kötü günlerinde de el ele olması ve hiç bırakmaması. Ne güzel sevgi dolu, sevgiyle yaşamak.

Ne güzel…

İşte çok sevdiğim, hayranı olduğum büyük insan Ömer Hayyam’ın duygu dolu, sihirli satırları;

Biz gerçekten bir kukla sahnesindeyiz.
Kuklacı felek, kuklalarda biz.
Oyuna çıkıyoruz birer ikişer
Bitti mi oyun sandıktayız hepimiz.

Unutmayın kimse dünyaya kazık çakmıyor, çakamıyor. Sevgiyi parayla satmıyorlar, ne güzel belki de paranın ulaşamadığı tek şey dünyada.

Sevgiyle, sevgiliyle kalın diyorum.

İyi pazarlar.