ÜZÜLMEK

İnsan oğlu üzülür. Üzülmekle hiç bir sorunu çözemeyeceğini , hiç bir yere varamayacağını bilir, ama üzülür. Hatta ölüp ölüp dirilir. Dünyası değişir, içi oyulur, gözyaşı döker, midesi kasım kasım kasılır. Kalbine ağrılar girer, gülmeyi unutur, beli bükülür, yemekten içmekten kesilir, içine kapanır, çöker, bakışları değişir, gözlerinin altı simsiyah olur, gözlerinin feri kaçar gider bir yerlere.

Üzülmek doğal bir duygudur ama üzüntünün içinde kaybolmak ve bunu zevk haline getirmek, şeytanın insanlara oynadığı en sinsi, en pis oyunlarından biridir.

“Dertleri zevk edindim, bende neşe ne arar” şarkısını çoğumuz biliriz. Hatta iki kadeh atınca kendimizden geçerek avaz avaz söyleriz. Yalan mı?

George İvanovich Gurdieff “İnsan her şey den vazgeçer bir tek sürünmesinden vazgeçemez” boşuna dememiş.