ARKADAŞLIK KUTSALDIR

Şanslıyım, çok şanslıyım. Benim çooook güzel arkadaşlarım var.. Bunlar benim can arkadaşlarım, kader arkadaşlarım. 20 yıl uzak kalmamıza rağmen sevgimizden bir gram bile kaybetmediğimiz, bir araya geldiğimizde sanki hiç ayrılmamışız gibi her şeye bıraktığımız yerden başladığımız arkadaşlarım.

Geçenlerde bu arkadaşlarımdan biri bana “Toplandığımızda herkes sarılıyor birbiriyle öpüşüyor ama senin sarılman öpmen bir başka” dedi.

Çünkü dedim. Siz benim gibi 20 yıl gurbet ellerinde yaşamadınız. Ben işte o 20 yılın özlemiyle sarılıyorum. Ben sana sarıldığımda, 5 yaşında mahallede oyunlar oynadığım çocuğa, orta okul günlerimde oturduğum sırayı paylaştığım sıra arkadaşıma, liseden mezun olduğumuz delikanlıya, ve “Yıllar nasıl da geçti, baba olacağım, dede olacağım hiç aklıma gelmezdi” diye hayret eden, saçları, sakalları bembeyaz olmuş karşımda duran güzel adama, hepinize birden sarılıyorum, öptüğümde hepinizi birden öpüyorum dedim.

Duygulandı, hüzünlendi. Elimi tuttu. Kim bilir bir daha ne zaman nasip olurda görüşürüz der gibi gözleri dolu dolu gözlerimin içine baktı.

“Ne güzel insansın sen” dedi.

Beni de hüzünlendirdi.