DELİYİZ DE ONDAN
.
Birisi kalp krizi geçirir sanki seferberlik başlar. Insanlar bir anda insanlaşırlar, telaşlanırlar, ne yapacaklarını saşırırlar. O kalp durmasın, tekrar çalışsın diye ellerinden geleni yaparlar. Ambulans cağırirlar, olmazsa arabaya atar hastaneye götürürler, filmlerden, dizilerden gördükleri gibi adamla konuşur "kendini bırakma, hayat hala güzel, bu kalp seni unutur mu?, Fener bu sene garanti sampiyon dayan" falan derler. Kalp masajı denerler, hatta gerekirse dudaktan dudaga nefes vermeyi düşünenler bile olur

Bir mucize olur adam iyileşir, kurtulur. ayağa kalkar. Allah yüzüne baktı, yaşayacak ömrü varmış diye bir sevinirler bir sevinirler. Birbirlerine sigara ikram eder Birer sigara yakarlar " Éhhh artık sigarayı bırakması lazım canııım" derler.

Sonra aradan zaman geçer, adam sürünür, aç kalır, iflaz eder, malına mülküne haciz gelir, kimse umursamaz.

Peki ama neden böyle?

Çünkü hepimiz deliyiz de ondan. Veya delirmek üzereyiz. Çooook sıcak dostlar yahu havada bulut yok.

Ulan Libya yaktın bizi Ama neyse ki "Atımız araptır bizim, yükümüz şaraptır bizim! Muğla Dalaman yöresinde bir laf vardır. Herkes bilir bu lafı. "İç sarabı, sev arabı derler.

Simdi bu Libya çöl sıcakları da bizi seviyor...

Ne demisler Romalılar? "Aut insanit homo, aut versus facit". Insan ya delirir ya da şiir yazar.