HUZURU ÖZLEMEK

Çooook uzun zaman sonra, kendimle baş başa evimde koltuğuma yatıp bir film seyrettim. Üzülmeden, memleketi kurtarmaya çalışmadan, kafam gerilere gitmeden, yarınları düşünmeden, başıma gelebileceklerden korkmadan, bankalara, banka kredilerine lanet okumadan, panik olmadan, “Başa gelen çekilir” demeden, kızmadan, kırılmadan, kahretmeden, kimseye hesap vermeden, kimseyi suçlamadan, kalbim çarpmadan, nefesim daralmadan, iç çekip durmadan, dişlerimi sıkmadan, gözlerim yaşarmadan, 71 yaşıma gireceğimi düşünmeden, motosikletimi özlemeden, yalnızlıktan korkmadan, sıkılmadan, “Ben yoruldum hayat, gelme üstüme” türküsü beynimde dönüp durmadan, “Hep sen mi ağladın, hep sen mi yandın?” diye isyan etmeden, kendime kızmadan, kendimi suçlamadan…

Çooook uzun zamandır…

iki buçuk saatlik huzur...

(Yalandan ölen var mı?)