YAŞLANMAK KOLAY DEĞİL

Yaşlanmak kolay değil çünkü yaşlandıkça insanın enerjisi azalıyor. Enerjisi azaldıkça sabrı azalıyor, tahammül gücü zayıflıyor, kaprisler devreye giriyor. Yani "Canım" deseler "Ölünün körü (elinin körü de olabilir)" gibi geliyor. Eğer her şeye, her yapılana "Eyvallah" deyip koyun gibi yaşarsanız, "Güzel dede" oluyorsunuz. Aksi taktirde ya "Huysuz ihtiyar", ya "Aksi moruk" etiketi yapıştırıyorlar kıçınıza.

Yaşlanmak kolay değil çünkü enerjiniz azaldıkça,yapmak isteyip de yapamadıklarınız artıyor, huzursuzluğunuz artıyor. Mesela zaman gelmeden neye veda edeceğinizi, nasıl veda edeceğinizi bilemiyorsunuz. "Yahu ben kendimi iyi hissetmiyorum" deseniz bir dayak yemediğiniz kalıyor. Etrafınızdakiler bir şeyiniz olmadığından o kadar eminler ki. Söylediğinize söyleyeceğinize pişman oluyor, hatta utanıyorsunuz.

Yaşlılık kolay değil. Giderken hiç bir şey götüremeyeceğinizi kabul etmek hic kolay değil. Hele bir de geride bırakacaklarınıza ne olacağını bilememek var ya, işte o öldürüyor insanı ölmeden.

(Torunlara maymun taklidi yapma dehşetinden bahsetmek istemiyorum. O başlıbaşına bir tez konusu)

Yaşlanmak kolay değil, vallahi değil.